CAMİLERE VEFAMIZLA YÜZLEŞELİM

Peygamberimiz (sav) Medineye varınca ilk işi hemen bir mescit yaparak, cami merkezli bir medeniyet oluşturdu.

İslam medeniyetinin temelleri Medinede ki o mütevazi mescitte atılmıştır. Bu sebepledir ki bizim ecdadımızda şehirlerimizi hep cami merkezli planlarla bütün yollar camiye çıkacak şekilde yapmıştır. Çarşıları camilerin etrafına toplamıştır. İslam sanatının en güzel örnekleri olan Selimiyeleri, Süleymaniyeleri, Sultanahmetleri yapmışlardır.

KARDEŞLERİM, Yeryüzünde en değerli yerlere layık olan camilerin, apartmanların, iş yerlerinin, resmi dairelerin rutubetli bodrum katlarına sıkıştırılması en değersiz yerlerin ‘’Allahın evlerine’’ layık görülmesi vefasızlıktır.

Rabbimizin en sevdiği mekanları, değer vermediğimiz yerlere layık görmek, depo olarak ayrılan yerlere yapmak Sultanahmetleri yapan ecdadımıza da vefasızlıktır.

KARDEŞLERİM, Sıkıntılı insan içi dumanlı eve benzer. Nasıl evin pencerelerini açıp havalandırdığımız gibi içi sıkıntılı olan insanında manevi bir havaya ihtiyacı vardır. Dünyevi sıkıntılarından ve dertlerinden uzaklaşmak için secde edeceği, tefekkür, tezekkür edeceği mescitlere ihtiyacı vardır.

Bizim en fazla sevineceğimiz, en rahat edeceğimiz, huzur bulacağımız, dünyevi sıkıntılardan kurtulacağımız yerler camilerdir. Bir Müslümanın en mutlu ve huzurlu olduğu yer 200 metrekarelik evinden ziyade 1 metrekarelik seccadesi olmalıdır.

Binaların arasına sıkıştırılan, binadan kaynaklı rutubet kokan, havalandırması zayıf olan camilerde insanların manevi dertlerden kurtulup şifa bulmaları mümkün olmadığı gibi maddi dertlere yakalanmaları mümkündür.

Sözün özü; İmar planlarında camileri binaların arasına sıkıştırıldığı, resmi dairelerdeki camiler makam odalarıyla aynı katta olmadığı müddetçe Camiler haftası havanda su dövmeden farksızdır.

Protokolde, ön sıradan kendisine yer ayrılmayınca rahatsız olanlar, bodrum katlarındaki camilerden ne zaman rahatsız olacaklar acaba?